Waar een jongenshart begon te kloppen, sprong Otello naar de wereldtop

“Ik was van jongs af bezeten door paarden. Sinterklaas kon mij alleen blij maken met een paard op een plank met vier wielen,” vertelt Hugo Versnick, de man achter Otello, het talent dat de Wereldbeker van Verona won.

“Ik was er altijd, zelfs ’s nachts” – de geboorte van een passie

Hugo hoeft niet lang na te denken wanneer hij terugkeert naar zijn jeugd. “Ik zat altijd bij de buren. Iedereen had boerenpaarden en ik was daar dag en nacht te vinden. Als die paarden moesten veulenen? Ik stond er pal naast. Zelfs ’s nachts bleef ik soms in de stal.”

Zijn ouders runden een veevoederzaak en een molen, maar het waren de werkpaarden in het dorp die hem vormden. Het was een fascinatie die niet meer zou verdwijnen. Later volgen de rijverenigingen, talloze instructeurscursussen, wedstrijden, keuringen in Holstein en Hannover en stap voor stap wordt de hobby ernst. De echte ommezwaai komt wanneer hij zijn eerste veulens koopt. “Daar is het allemaal mee begonnen,” zegt hij bijna ontroerd.

Het fundament: goede moederlijnen en paarden die willen werken

Wanneer het gesprek richting fokkerij gaat, wordt Hugo’s stem scherper. Hier zit zijn vakmanschap. “Ik wil absoluut sport zien in de moederlijn. Zelf gelopen, of in de afstammelingen. 1m40, 1m50, dat vind ik belangrijk.” Hij is streng in zijn keuzes. Jonge hengsten gebruikt hij zelden. “Ik volg graag een hengst tot hij zeven jaar is. Dan zie je pas wat hij echt kan.”

Ook karakter is voor hem een harde voorwaarde: “Ik wil paarden die willen leren. Een paard dat braaf is, dat mee wil denken… Daar kun je tenminste mee verder. Een moeilijk paard? Daar ben je niets mee.”

Zijn merries zijn zorgvuldig geselecteerd. Cor de la Bryère, Caretino, Chacco Blue, Mylord Carthago, de namen rollen moeiteloos van zijn tong. Alles draait om kwaliteit én gezondheid. “Een merrie die niet gezond is, die komt niet in de fokkerij. Dat is een belangrijk criterium,” benadrukt hij.

De geboorte van Otello – een berekende gok

Otello ontstond uit een kruising die Hugo nog altijd trots beschrijft: de Caretino-merrie gedekt door Tobago Z. “Ik zag Tobago springen als jonge hengst bij Johannes Bellemans. Dat paard had iets. De moeder kende ik ook goed. Ik zei: daar zit potentieel in.”

Het veulen dat geboren werd, was “een mooi veulen, hoogbenig, een normaal type”.
Dat hij later op wereldniveau zou winnen? “Nee, dat weet niemand. Je hoopt… maar voorspellen kan je dat niet.”

Otello werd als hengstveulen verkocht. Jaren hoorde Hugo weinig van hem tot hij de naam plots zag op Horsetelex, presterend in Italië. Dan ging het snel: via een Italiaanse ruiter naar Emilie Conter, en vervolgens naar Daniel Deusser.

“Hij wil aan de andere kant van de hindernis zijn” – Hugo over Otello vandaag

Als Hugo over Otello praat, glinstert zijn blik. “Dat paard is een echte werker. Hij is braaf, rustig, leert heel snel en met Daniel Deusser klikt het geweldig.”

Hij bewondert vooral Otello’s scherpte: “Heb je gezien hoe snel hij draait? Hoe wendbaar hij is? Hij wil succes hebben. Dat maakt hem zo sterk.” De Wereldbekerzege in Verona kwam dan ook binnen als een droom:“Fantastisch. Beter kan het niet zijn. Dat maakt een fokker trots.”

Geen hobbyfokker meer: “Dat stadium ben ik voorbij”

Hugo lacht wanneer hij de vraag krijgt of hij zichzelf nog een hobbyfokker vindt. “Nee, nee… dat stadium ben ik voorbij. Ik ben niet professioneel, maar ik wil wel goede paarden fokken. Goede producten. Dat is mijn doel.”

De toekomst: nog één droom

Wanneer gevraagd wordt naar zijn ultieme wens, denkt hij even na. Dan zegt hij zacht, maar vastberaden: “Zeer goede paarden fokken die 1m50 en 1m60 lopen. Die je ziet verschijnen op de grote concoursen. Zoals Otello.” En misschien, ooit, een gekeurde hengst die boven het gemiddelde uitstijgt. “Maar het belangrijkste blijft: dat ze de kansen krijgen. Waar ze terechtkomen, dat bepaalt veel.”

Slot

Het verhaal van Hugo Versnick is dat van een man die met beide voeten in de aarde staat, maar met zijn hart tussen de paarden loopt. Een man die vanuit een klein dorp, met een grote passie, de wereldtop bereikte. Otello mag dan nu schitteren op de internationale podia, maar de wortels van die glans liggen in Ressegem, bij een fokker die al op zijn zesde wist dat hij nergens anders thuishoorde dan tussen de paarden.