Vincent Zacharias Bourguignon, debutant in de Mechelse wereldbeker. ‘Mijn tienerjaren waren niet de gelukkigste uit mijn leven. Ik werd gepest en er werd op mij neergekeken’
‘Ik ben net 30 geworden en de speeltijd is voorbij. Ik heb dit jaar één voornemen: een jaar niet drinken en dat is me tot nu al gelukt’, zegt Vincent Zacharias Bourguignon spontaan: ‘omdat ik nu het gevoel heb dat ik iets kan beteken in de sport en dat wil ik alle kansen geven met alle opofferingen die daarmee gepaard gaan. 2025 Wordt mijn sportjaar en daar heb ik alles voor over en wil ik alles voor doen. Met Junius (vd Heffinck, Jos van d’Abdijhoeve) en Cascabel (Cassini) heb ik twee paarden waarmee ik mijn sportieve droom kan waarmaken. Ik had al veel verder kunnen staan. Het leven, en dan vooral mijn jeugd, heeft er anders over beslist. Ik was zeker niet de braafste thuis en op school. Hoe komt dat? Ik was 5 toen mijn ouders scheidden, ik was de enige ‘bruine’ in een witte snobistische school. Ik werd gepest, verzette me en beging stommiteiten. Om maar te zeggen dat het een emotioneel zwaar beladen puberteit was. Dat ligt nu achter mij.’